In een eerder blogartikel schreven we al over het boek “Brain fables” van hoogleraar neurologie Alberto Espay. Als je zijn boek leest, ervaar je hem als een gedreven wetenschapper. In zijn boek beschrijft hij daarom wat hij als het belangrijkste probleem ziet bij de behandeling van Parkinson: al 100 jaar is de beschikbare medicatie gericht op het onderdrukken van de symptomen in plaats van het oplossen van de oorzaken.
Espay heeft daar als neuroloog grote problemen mee. Hij ervaart dat zijn professionele uitdaging ligt in het zoeken naar en vinden van echte oplossingen. Hij kijkt vooral ook graag buiten zijn eigen discipline, hoe andere medische richtingen hun behandelingen aanpakken.
Vergelijking met andere aandoeningen
Zo maakt Espay een vergelijking naar hart- en vaatziekten en suikerziekten. In 1967 verscheen de eerste studie die aangaf dat het onder controle houden van een hoge bloeddruk nodig was om het aantal hart- en vaatziektes (en herseninfarcten) tegen te gaan. Dat ziet hij als een mooi voorbeeld van het zoeken naar onderliggende oorzaken en die vervolgens behandelen om een ziektebeeld op te kunnen lossen.
En mensen met suikerziekte kunnen met een glucosemeter zelf hun bloedsuiker in de gaten houden. Dat vindt hij geweldig, want als deze te hoog wordt kunnen ze zelf insuline spuiten. “Hadden we ook maar zoiets bij Parkinson”, verzucht hij.
Leefstijl
Een heel belangrijk punt dat Espay noemt als het gaat om Parkinson, is dat er voorbeelden zijn van mensen met Parkinson die verbeteren of zelfs klachtenvrij worden door hun voeding en bewegingspatronen aan te passen. Waarom wordt daar geen verder onderzoek naar gedaan? Hij schrijft: “Hoeveel beweging is nodig voor de beste resultaten? Welke voeding zouden mensen moeten eten? Wat zouden ze moeten vermijden? Helaas worden dit soort studies niet uitgevoerd. Ze zijn te moeilijk en er is geen verdienmodel voor dit soort proeven die gaan over bewegen [of voeding, red.], zoals die er wel is voor een medicijn dat op de plank van een apotheek kan worden gelegd.” (pag. 136)
Wij vinden het onbegrijpelijk dat dit besef binnen de beroepsgroep van behandelaren niet leidt tot een grotere beweging en misschien wel een opstand. Voor hart- en vaatziektes, suikerziekte en alle andere westerse welvaartsziektes is allang bekend dat de belangrijkste oorzaak in de leefstijl ligt. Espay benoemt dat de bewijzen zich opstapelen dat dit ook geldt voor ziektes als Parkinson en Alzheimer. Het is eenvoudig onacceptabel en zelfs onethisch dat leefstijlfactoren bij de behandeling van deze ziektes zo onderbelicht blijven.
Zelfs Espay zelf stapt even in de valkuil die hij juist aan de kaak stelt. In het laatste hoofdstuk schrijft hij dat hij zijn hoop vooral vestigt op ingewikkelde onderzoeken naar auto-immuunziekten en genetisch onderzoek. Hiervan constateert hij echter direct dat het nog vele jaren gaat duren voordat daar oplossingen door op de markt komen.
‘Gelukkig’ geeft hij mensen met Parkinson daarna het volgende voor de tussentijd: “U kunt zichzelf het beste helpen door: een nutriëntenrijk voedingspatroon, regelmatig bewegen en actief bezig blijven met cognitieve activiteiten.” (pag. 145) In ons Grip op Parkinsonprogramma werken wij dat advies concreet uit op basis van recent wetenschappelijk onderzoek – dat er wel is op dat gebied.
