In 2018 verscheen een artikel waarin vier auteurs hun grote ongerustheid beschreven over de wereldwijde snelle groei van de ziekte van Parkinson. Ze zien een duidelijke overeenkomst met andere chronische aandoeningen zoals diabetes. De auteurs waren drie Amerikanen Dorsey, Sherer en Okun en onze eigen Nederlandse hoogleraar neurologie, B. Bloem. Het artikel had de mooie titel The Emerging Evidence of the Parkinson Pandemic.
De groei van Parkinson vindt vooral plaats in geïndustrialiseerde samenlevingen, waarin sprake is van ultra-bewerkte voeding en (fris)drank, alcohol, tabak en fysieke inactiviteit. Daarnaast wordt nadrukkelijk gewezen naar de gevolgen van zogenoemde “bijproducten” van de industrialisatie: pesticides, giftige vloeistoffen die gebruikt worden bij de productie van goederen en zware metalen. Deze worden allemaal gelinkt aan de toename van de ziekte van Parkinson. Landen die de snelste graad van industrialisatie laten zien, zoals China ,hebben ook de snelste groei aan mensen die de ziekte van Parkinson krijgen.
In 2018 kreeg al 1 op de 15 mensen Parkinson. Maar niet alleen meer mensen krijgen Parkinson, ook steeds jongere mensen! (Noot: Nu is al 10-20% van degenen die de diagnose Parkinson krijgen onder de 50!) Zij constateren dat de relatie tussen gifstoffen in het milieu en de ziekte van Parkinson duidelijk is. Daarom zeggen de schrijvers dat Parkinson dus niet onvermijdelijk is, maar te voorkomen als we (onder andere) paal en perk stellen aan milieuverontreiniging.
